W przeciwieństwie do pozostałych metod biometrycznych pobranie próbek DNA jest zawsze możliwe – każdy z nas posiada swój kod DNA. Poza tym DNA można pobrać w każdym wieku – praktycznie od momentu narodzin człowieka. Jednym z głównych plusów biometrii DNA jest właśnie współczynnik niemożności pobrania próbki, znany jako FTE (failure to enroll) wynoszący 0%. Z drugiej strony systemy biometryczne DNA nie są ani bezpośrednie (cały proces wymaga „fizycznej ekstrakcji” próbki oraz przeprowadzenia konkretnych reakcji biochemicznych – niestety nie da się zrobić „zdjęcia” DNA jak przykładowo podczas używania biomertyka geometrii twarzy) ani automatyczne (wymaga ludzkiej ingerencji). Konsekwencją tego jest traktowanie biometryka DNA jako bardzo specyficznego typu, co wynika głównie z braku zautomatyzowanego procesu identyfikacji.
Pobieranie DNA polega na ekstrakcji komórek (jak wiadomo każda zawiera kompletny kod genetyczny) z konkretnego źródła, np. tkanki w celu uzyskania próbki DNA. Taki proces jest zazwyczaj prosty i mieści się w kilkunastu sekundach. Najczęstsze metody to ukłucie palca, pobranie śliny przy pomocy wacika czy też kawałka skóry. DNA podlega degradacji oraz zanieczyszczeniu, więc sposób przechowania próbki jest ważnym czynnikiem, aby w ostateczności uzyskać prawidłowy wynik. Degradacja może wyniknąć chociażby z powodu temperatury pomieszczenia, wilgotności powietrza lub nieodpowiedniego oświetlenia. Zanieczyszczenie może mieć charakter chemiczny, biologiczny lub ludzki. W związku z powyższym konieczne jest wysuszenie oraz zamrożenie pobranego materiału. Tylko to zagwarantuje integralność oraz odpowiednią jakość próbki.
Jeśli chodzi o przekształcenie takiego materiału we wzorzec to sposób uzyskania genetycznego odcisku palca został już wcześniej opisany (wynikiem jest swoisty „kod kreskowy” osobnika). Genetyczny odcisk palca reprezentuje konkretne wzory (czarne paski) znajdujące się w różnych loci (konkretnych częściach DNA). Istnieje także możliwość ich reprezentacji poprzez dane numeryczne, tworząc profil DNA co opisano w poprzednim podrozdziale. Jednakże w każdym przypadku transformacja jest procesem czasochłonnym (nawet kilka godzin) i wymaga odpowiednich umiejętności.