Każdy typ danych biometrycznych posiada pewne określone cechy, które należałoby wziąć pod uwagę podczas procesu wyboru. Do tych cech zaliczyć możemy:
- Uniwersalność – cecha określająca jak duża jest grupa ludzi, od których dany biometryk da się pobrać. Przykładowo wszyscy pracownicy firmy mają co najmniej jeden palec z którego można pobrać odcisk, ale niektórzy jeżdżą na wózkach inwalidzkich – więc system bazujący na rozpoznawaniu chodu nie może być zaimplementowany.
- Unikalność - cecha ta określa jak duże jest prawdopodobieństwo rozróżnienia dwóch osobników na podstawie danego biometryka. Pod tym względem prym wiedzie kod DNA.
- Trwałość – dobry system biometryczny powinien mierzyć coś co nie zmienia się w trakcie upływu czasu. Także w tej kwestii najlepszy jest kod DNA oraz odcisk palca.
- Inwazyjność – polega na określeniu tego jak łatwo można pobrać próbkę danego biometryka od danej osoby. Przykładowo w miarę łatwo można zeskanować dłoń przy pomocy odpowiedniego sprzętu podczas gdy kod DNA wymaga pobrania próbki genetycznej.
- Wydajność – cecha określająca ogólne wymogi technologiczne i czasowe danego typu biometryka. Podczas gdy systemy poboru odcisków placów są niewielkie i efektywne, zdobycie wzorca DNA jest powolne i kosztowne.
- Dokładność – określa jak dobrze system biometryczny potrafi rozróżnić pomiędzy dwojgiem ludzi i jakie są współczynniki fałszywej akceptacji i fałszywego odrzucenia.
- Akceptowalność – cecha określająca poziom niechęci przeciętnego człowieka do używania danego systemu. Przykładowo system bazujący na DNA może budzić kontrowersje dotyczące prywatności, podczas gdy prosty czytnik linii papilarnych zostanie zaakceptowany bez większych problemów.
- Bezpieczeństwo – cecha określająca jak łatwo dany system da się oszukać, jak dobrze radzi sobie z różnymi możliwymi metodami ataków.