Co to jest biometria?

Termin 'biometria' wywodzi się z greckich słów bio (życie, żywy, procesy życiowe) i metrics (mierzyć). Jest nauką zajmującą się identyfikowaniem i weryfikowaniem tożsamości osoby na podstawie jej cech fizjologicznych lub behawioralnych zwanych biometrykami. Takie cechy fizjologiczne są całkowicie niepowtarzalne, ponieważ żadne dwie osoby – nawet bliźnięta jednojajowe – nie otrzymują identycznych wyników pomiarów biometrycznych. Mówiąc ogólnie w biometrii człowiek jest kluczem.

Fizjologiczne

Behawioralne

Geometria twarzy

Barwa Głosu

Odciski palców

Podpis

Geometria dłoni

Chód

Obraz tęczówki

Ruch ust

Obraz siatkówki

Pisanie na klawiaturze

Tabela 1.1 Popularne biometryki

Niestety metody biometryczne nie są idealne – bazują one na konieczności porównania pobranej wcześniej próbki, np. odcisku palca, z pomiarem podczas próby weryfikacji. Powoduje to, że są one wprawdzie wysoce skuteczne, lecz nie stuprocentowo pewne lub unikalne. W przeciwieństwie do np. stałego numeru dowodu osobistego przypisanego danemu obywatelowi próbki biometryczne pobrane w różnym czasie mogą się od siebie nieznacznie różnić. Przykładowo pracownik firmy, która zainstalowała u siebie system bezpieczeństwa bazujący na rozpoznawaniu głosu może mieć problem, jeżeli ma chrypkę. Aby sobie z tym problemem jakoś poradzić systemy biometryczne posiadają algorytmy aproksymacji, których zadaniem jest „dopasować” otrzymaną próbkę do wzorca danej osoby.

        Możliwe zdarzenia występujące w takim systemie można podzielić następująco:

  1. Prawidłowa akceptacja – dana osoba pracująca w firmie znajduje się w bazie i zostaje poprawnie w niej odnaleziona(identyfikacja) lub system prawidłowo rozpoznaje właściciela danego PIN-u (weryfikacja).
  2. Fałszywa akceptacja – człowiek, który nie jest pracownikiem firmy (brak rejestracji w bazie) zostaje pozytywnie zidentyfikowany przez system(otrzymuje więc dostęp do zasobów chronionych).
  3. Fałszywe odrzucenie – występuje wtedy, gdy osoba zarejestrowana w bazie i posiadająca właściwą akredytację zostaje mimo to odrzucona.
  4. Prawidłowe odrzucenie – potencjalny oszust, człowiek niezarejestrowany w bazie wzorców nie otrzymuje dostępu do zasobów systemu(zachowanie jak najbardziej pożądane).                 

W praktyce najczęściej stosujemy dwa współczynniki oceny systemu biometrycznego:

  1. False acceptance ratio (współczynnik błędnej akceptacji) – określa procentowo, jaką ilość pomiarów błędnie uznano za zgodną ze wzorcem.
  2. False rejection ratio (współczynnik błędnego odrzucenia) – określa procentowo, jaką ilość pomiarów błędnie uznano za niezgodną ze wzorcem.

Budowa typowego systemu biometrycznego pociąga za sobą konieczność balansowania pomiędzy tymi danymi, ponieważ próby zmniejszenia jednego współczynnika prowadzą często do zwiększenia drugiego.